Ik had een leerzame middag. Luisterend naar het beraad van het regionaal college in Assen, waarbij de Drentse burgemeesters over en met de politie praten, werden mij een hoop dingen duidelijk.
Zo gaat het financieel niet zo goed met het korps, hebben sommige burgemeesters vraagtekens bij het centrale cellencomplex (waardoor nieuwe cellen in bijvoorbeeld Emmen niet worden gebruikt) en gaat het Drentse korps de prestatie-afspraken dit jaar niet halen.
Prestatie-afspraken?? Ja, in zo’n land leven we. Er wordt niet meer tegen de politie gezegd: doe maar wat nodig is om voor een veilig land te zorgen. Nee, er liggen prestatiecontracten. Zo veel boeven moeten er naar het OM worden gestuurd, zo veel bonnen voor door rood licht rijden, enzovoort. Ik vind het een vreemde gang van zaken. Tja, en als de Drent dan braver blijkt dan werd gedacht, dan haal je bepaalde contingenten niet.
Zeker niet, als ook nog eens blijkt dat het nieuwe computersysteem van de politie problemen geeft. Dat kostte extra menskracht en bovendien neemt de animo om aangifte te doen af, omdat mensen langer moeten wachten. Lang leve de burocratie.
De politie is al lang niet meer mijn beste vriend. Ordinaire bonnenjagers zijn het geworden. Werd je vroeger nog wel eens vermanend toegesproken en vervolgens met een waarschuwing op pad gestuurd (veel leerzamer), nu krijg je direct een bon.
Een college van mij kreeg er deze week nog eentje. Hij reed in de verlichte stad weg, maar vergat de eerste tien meter z’n lampen aan te doen. Natuurlijk vraagt dat om een forse bon! Alsof er geen belangrijkere zaken op de politie liggen te wachten.
Wat de verkeersboetes betreft heb ik de afgelopen maand m’n aandeel inmiddels geleverd. Op de N33 is deze snelheidsmaniak al twee keer geflitst, terwijl hij met 103 kilometer per uur de onzichtbare controle voorbij raasde. Hulde aan de politie!
